ธีร, ธีระ หมายถึง [ทีระ] น. นักปราชญ์. ว. ฉลาด, ไหวพริบ, มีปัญญา, ชํานาญ. (ป.);มั่นคง, แข็งแรง. (ส.).
[ทีระ] น. นักปราชญ์. ว. ฉลาด, ไหวพริบ, มีปัญญา, ชํานาญ. (ป.);มั่นคง, แข็งแรง. (ส.).
น. ความมั่นคง, ความแน่นหนา. (ส.).
น. กษัตริย์ผู้เป็นปราชญ์.
[ทุด] น. ธง. (แผลงจาก ธช).
น. องค์คุณเครื่องกําจัดกิเลส, ชื่อวัตรปฏิบัติอย่างเคร่งครัดของภิกษุมี ๑๓ อย่าง เช่น การอยู่ในป่า การอยู่โคนไม้. (ป. ธูตงฺค).
น. องค์คุณเครื่องกําจัดกิเลส, ชื่อวัตรปฏิบัติอย่างเคร่งครัดของภิกษุมี ๑๓ อย่าง เช่น การอยู่ในป่า การอยู่โคนไม้. (ป. ธูตงฺค).
[ทุดงคะวัด] น. กิจอันภิกษุผู้ถือธุดงค์ควรทํา.